۲۶ ژوئن، روز جهانی منع شکنجه؛
پس از ۳۰ سال، ایران همچنان حاضر به پذیرش کنوانسیون جهانی منع شکنجه نیست.
امروز ۲۶ ژوئن - ۶ تیر روز جهانی مبارزه با شکنجه و حمایت از قربانیان آن است.
دلیل نامگذاری این روز به عنوان روز جهانی منع شکنجه این است که کنوانسیون جهانی منع شکنجه و دیگر رفتارها یا مجازات‌های بی‌رحمانه، غیرانسانی یا ترذیلی در سال ۱۹۸۷ در این روز اجرایی شد.بنا بر تعریف این کنوانسیون منظور از شکنجه هر عمل عمدی است که بر اثر آن درد یا رنج شدید جسمی یا روحی علیه فردی به منظور کسب اطلاعات یا گرفتن اقرار از او یا در مقام مجازات و یا شخص سوم اعمال می‌شود.علیرغم گذشت سال‌ها از تصویب و اجرایی شدن کنوانسیون جهانی منع شکنجه، ایران (نظام جمهوری اسلامی) از جمله بسیار معدود کشورهایی است که هنوز این کنوانسیون را نپذیرفته است. ایران در کنار عربستان، کره شمالی، برونئی و بنگلادش از کشورهایی هستند که حتی این کنوانسیون را امضاء نیز نکرده‌اند.
اگرچه اصل ۳۸ قانون اساسی فعلی در ایران، هرگونه اعمال شکنجه را ممنوع کرده، اما شواهد و مدارک فراوان و غیر قابل انکاری از اعمال شکنجه و آزار و اذیت عامدانه جسمی و روانی علیه زندانیان به ویژه زندانیان سیاسی و عقیدتی در زندان‌ها در ایران وجود دارد. در قوانین موضوعه کیفری در ایران نیز مجازات‌هایی وجود دارد که به واقع مصداق بارز و واقعی اعمال شکنجه است. شلاق و قطع و قصاص عضو دو نمونه مشخص از مجازات‌هایی است که بنا بر کنوانسیون بین‌المللی منع شکنجه، مصداق صریح شکنجه محسوب شده و ممنوع هستند. اعمال هرگونه شکنجه همچنین مصداق «جنایت علیه بشریت»، موضوع ماده ۷ اساسنامه دیوان بین‌المللی کیفری است، و یک عمل مجرمانه بین‌المللی محسوب می‌شود.
