این تصویر در روزهای اخیر به شکل گسترده‌ای در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده و با استناد به آن انتقادات فراوانی از قانون مهریه و لزوم اصلاح یا لغو آن مطرح شده است.
آنچه در این تصویر به نمایش گذاشته شده، نتیجه روشنی از قوانین تبعیض‌آمیز جنسیتی برای همه جامعه است.
سال‌هاست که زنان در ایران از قوانین تبعیض‌آمیز جنسیتی آسیب می‌بییند و خواستار اصلاح و لغو این قوانین هستند، اما عمده این اعتراضات با استناد به لزوم پیروی از احکام شرعی، حفظ قداست خانواده، حفاظت از جامعه در برابر فرهنگ غرب و استدلالاتی از این دست به شدت سرکوب شده یا با کمترین پاسخ مثبت روبرو شده‌اند.
واقعیت این است که بسیاری از قوانین مدنی در ایران به ویژه قوانین مربوط به ازدواج، روابط میان زوجین و همچنین رابطه فرزندان با مادر اساسا بنا بر برتری محسوس و مشخص مردان بر زنان نگاشته شده است.
منوط کردن اشتغال زنان به اجازه شوهر، لزوم مجوز شوهر برای خروج از کشور، اعطای انحصار ریاست خانواده به مردان، لزوم تمکین زن از شوهر، اعطای انحصاری حق طلاق به مردان و اعطای مجوز تعیین محل زندگی مشترک به مردان از جمله قوانینی تبعیض‌آمیز جنسیتی نسبت یه زنان است که در قانون مدنی ایران وجود دارد.
روشن است که این قوانین تبعیض‌آمیز جنسیتی آسیب مستقیمی نسبت به مردان نیز دارد و تنها نگاهی به آمار زندانیان مهریه (کسانی که به دلیل بدهی مالی در حبس هستند)، اثرات این آسیب را نمایان می‌کند.
ذر این میان اگرچه اعمال تغییر در قوانین و روزآمد کردن آنها و به ویژه حبس‌زدایی از تعهدات مالی (مهریه) به خودی خود نه تنها ایرادی ندارد و بلکه اقدامی مثبت در زمینه قانونگذاری نیز محسوب می‌شود، اما اعمال هرگونه تغییرات در ساختار قانونی مهریه، بدون اعمال تغییرات مشابه در ساختار قوانین مربوط به نکاح و روابط زناشویی به ویژه اعطای حقوق برابر به زنان، در عمل سبب تثبیت بیشتر تعبیض جنسیتی موجود علیه زنان در قوانین ازدواج است.
اما برای کاهش این تبعیض جنسیتی و به نوعی تلاش برای برابرسازی حقوق، تعهدات و وظابف زوجین در ازدواج، استفاده از شروط ضمن عقد ازدواج است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر