آیا پاکبان پل نیایش قربانی جدید سیاست «آتش‌به‌اختیارپروری» است؟

در ۲۰ بهمن ماه ۱۴۰۱ ‌، جوانی ۲۰ ساله که حالا به نام «پاکبان پل نیایش» شناخته می‌شود، حدود ساعت ۲ نیمه‌شب، توسط یک جوان دیگر از بالای پل اتوبان نیایش در شمال تهران پرتاب شد و به قتل رسید. جوان متهم به قتل مدعی شده فکر می‌کرده آن مامور شهرداری قصد «سرقت» و «اهانت» به پرچم‌های نصب شده برای ۲۲بهمن را داشته است.

آیا پاکبان پل نیایش قربانی جدید سیاست «آتش‌به‌اختیارپروری» است؟

نام پاکبانِ کشته شده؛ الیاس است و ۱۹ سال داشته.

این نوجوان روزها در میوه‌‌فروشی و شب‌ها هم در شهرداری کارگری می‌کرده است.چرا در سرزمین ما، «جان» چنین بی‌بها شده؟ آن هم جان ارزشمند جوان؟ و چرا اینه‌همه تبعیض؟ اگر نام این جوان الیاس نبود و روح‌الله عجمی بود، الان سر چندین جوان را پای چوبه دار، نشان کرده بودند.

تقابل میانِ مرگ وزندگی از مهم‌ترین تقابل‌ها در ذهن بشر است.ارتشِ مردگان همیشه از هولناک‌ترین کابوس‌های زندگان بوده‌است. مرگ‌اندیشان همواره نیاز دارند تا از زندگیِ زندگان بخورند. برای همین حاکمان پیر مرگ‌اندیش، برای نگهداری قلمرو خود همیشه نیاز به مرگ و وحشت حاصل از آن را دارند. و چوب حراج به جان می‌زنند، مخصوصا جان جوان. خوردن از تنِ زنده‌ی جوان توسطِ حاکمان پیر مرگ‌اندیش، اتفاقی نیست. این مرگ سال‌هاست برنامه‌ریزی شده است. از اعدام‌های فله‌ای بگیر تا شلیک هم به سر و هم به پا! تعصب حاصل از دین از بهترین نمونه‌های به وجود آوردن ارتش مردگان است. آنها این زامبی‌های متعصب مرگ‌پرست را پروردند وبه جانِ ما انداختند تا تنِ لاشه‌‌ی پیر و کپک‌شان را گوشتی بدهند. بله، لاشه از لاشه باید بپرورد. نگاه کنید چگونه تنِ زیبا و فریبای «زندگی» به تدبیرِ حاکمان مرگ‌اندیش، غذای مرگ شده است. زندگی که در فرهنگ ایران‌زمین، والاترین موهبت است. قاتل که فرد متعصبی است گفته خیال کرده به پرچم‌های ۲۲ بهمن اهانت کرده!! تعصب؛ بهترین راهکار برای بازتولید و اشاعه‌ی مرگ از طریقِ ایدئولوژیِ کور است. یک روز آرمیتا گرواند و یک روز الیاس محمدی، یک روز ستار بهشتی و یک روز محمد حسینی… اگر فقط به قتل‌های همین چند سال اخیر نگاه کنید، می‌بینید وقتی از برنامه‌ریزی مرگ در این سرزمین حرف می‌زنیم، از چه حرف می‌زنیم. متن از «زهرا عبدی» بخشی از گزارش منوتو درباره این پاکبان جوان: «همکار مقتول که شاهد جنایت بوده، گفته عامل قتل بر پرشیایی مشکی سوار بوده، مقابل کارگران شهرداری توقف می‌کند، ناگهان از خودرو پیاده شده و بدون مقدمه، با مقتول گلاویز می‌شود و او را از پل به پایین پرتاب می‌کند. زمانی‌ که کارگران دیگر تلاش می‌کنند مانع فرار عامل قتل شوند، تهدید می‌شوند که آن‌ها هم از پل پرت خواهند شد. عامل قتل، سپس سوار خودرو شده و با همراهانش می‌گریزد. این شاهد افزوده، چند خودرو هم هنگام عبور از پل، از روی پیکر کارگر حدودا ۲۰ ساله عبور کرده‌اند.

انقلاب ۵۷ و سوء استفاده از باورهای دینی

 

 

اگر شاه کشور را ترک نمیکرد و اوضاع بهم نریخته بود خمینی هرگز جرات نمیکرد که بیاید. آنچه روی داد به خاطر تبلیغات بود خمینی بخصوص از جانب بی‌ بی‌ سی در آن روزها و فرانسه و متأسفانه رقابت بین آمریکا و فرانسه و انگلیس مطرح بود. زیرا اروپائیان از مناسبات ما با آمریکا خوشنود نبودند. (اردشیر زاهدی)

 وظیفه انقلاب این نیست که خفقان را با خفقان جواب بگوید، وظیفه انقلاب آن است که خفقان دیکتاتوری را با دموکراسی انقلابی جواب بگوید.

 چون پایگاه انقلاب اسلامی دین بود، بنابراین با هویت تاریخی جامعه سازگار شد و چون همگان را به آزادی و استقلال وپیشرفت فرا خواند، در نتیجه با خواست تاریخی مردم همسو بود.

 ایران در دست من نیست، در دست ملت است. ملت هم کسی که خدمتگزار باشد و مصالح شان را بخواهد، با آزادی مطلق به او ممکن است رو بیاورند. در مملکت ما آزادی اندیشه هست، آزادی قلم هست، آزادی بیان هست ولی آزادی توطئه و آزادی فساد کاری نیست . سپاه باید پشت مردم باشد. اصل مردم هستند. ارتش هم باید پشت مردم باشد. ارتش و سپاه باید بگویند: جانم فدای مردم. اگر بگوید جانم فدای رهبر انحراف است. اصل مردم هستند. رهبر هم جانش فدای مردم است. ما همه برای مردم ایم. سپاه باید از حقوق مردم دفاع کند. پشتیبان مردم باشد. اگر بگوید جانم فدای رهبر که این میشود همان زمان شاه - پس مردم برای چی انقلاب کردند؟ (روح الله خمینی)

انقلاب ۱۳۵۷ ایران همچنان موضوع مورد توجه بخش قابل توجهی از جامعه‌ ایران است چون تبعات و نتایج آن هنوز گریبان آنها را محکم گرفته است. انقلاب ایران یک رخداد سیاسی بود که در ۲۲ بهمن ۵۷ به اوج رسید و پایان یافت. آنچه هست یک حکومت مستقر است که خود را به عنوان انقلابی می فروشد تا هر گونه مخالفت را ضد انقلاب معرفی کرده و سرکوب کند. همچنین حکومت بسط حوزه‌ نفوذ و تلاش برای بر ساختن امپریالیسم شیعی را با انقلابی معرفی کردن خود توجیه می کند. درس هایی که حاکمان جمهوری اسلامی از انقلاب ۵۷ گرفتند کنترل شدید تر و سرکوبهای خشن تر (ماشین سرکوب کاراکتر)، دشمنی شدید با غرب و مخالفت عام و آشکار با حقوق بشر بوده است. آنها از روی دفترچه‌ انقلاب و موفقیت های خود هر حرکت مردمی را با شدت و حدت کوبیدند. اما اکثر مردم از انقلاب ۵۷ درس گرفتند و از خشونت در برابر حکومت پرهیز کردند و حکومت نمیخواهد مردم این رویداد را فراموش کنند چون می خواهد خود را علی رغم قدرت مطلقه و مستقر، انقلابی معرفی کند. مخالفان نیز با اهداف متفاوتی می خواهند تجربه‌ این انقلاب را یادآوری کنند، مردم را از انقلابی دیگر پرهیز دهند یا دوباره آنها را به انقلابی دیگر فراخوانند.

خامنه ای رهبر انقلاب نیست؛ جانشین خمینی است. نهادهایی که صفت انقلابی دارند نیز نهادهای معمول حکومتی (و البته فرا قانون و فرا پاسخگویی) هستند و نه نهاد انقلابی. عنوان انقلابی قرار است ویژگیهای منفی آنها را پوشش دهد. هنر انقلابی یا دین انقلابی هم پس از استقرار حکومت و با حمایت حکومت وجود ندارد. هر آنچه حکومت انقلابی می نامد حکومتی و دولتی است. ارائه خدمات مذهبی - دولتی به بخش کوچکی از جمعیت کشور مصداق بارز سوء استفاده از قدرت و فساد است.

امیرپالوانه

Amir Palvaneh

فساد جمهوری اسلامی زیر سایه دین

وقتی ولایت فقیه به ابزاری برای اختصاص یافتن منابع ملی (تحت عنوان انفال) به روحانیت شیعه و کسب امتیاز توسط روحانیون و مکتبی‌ها تبدیل شود طبیعی است که دیگر شهروندان نیز از این مدل برای توجیه فساد یا گریز از پیامدهای قانونی فساد بهره خواهند برد.فساد و سوء استفاده از قدرت در ایران امروز سیستماتیک، نهادینه و ساختاری است. فساد در همه‌ی ابعاد و نقاط کشور ریشه دوانیده به گونه‌ای که بدون فساد هم حکومت جمهوری اسلامی قدرت ادامه‌ی حیاتش را از دست می‌دهد و هم جامعه در بسیاری از کارکردها معطل می‌ماند. فساد در ایرانِ تحت جمهوری اسلامی گریزناپذیر شده است.تأثیر این وضعیت را در امور دینی جامعه نیز می‌توان مشاهده کرد. در حوزه‌ای از امور دینی نیست که فساد رخنه نکرده باشد. دیوان‌سالاری دینی در ایران که کاملاً تحت اختیار حکومت است هم در فساد سهیم است و هم از آن بهره می‌برد.اوقاف خود یکی از اصلی‌ترین مراکز زمین‌خواری در کشور است. حوزه‌های علمیه همه به منابع غیر شفاف بیت رهبری معتاد شده و بسیاری از آنها به پول‌شویی مشغول هستند. مساجد به مراکز اصلی سندسازی و تقلب توسط بسیجیان تبدیل شده‌اند. ستادهای نماز جمعه مراکز پارتی‌بازی و رشوه‌دهی و رشوه‌گیری هستند. در این زمینه به چند نمونه اشاره می‌کنم.

ولایت فقیه و اموال عمومی : دستگاه ولایت فقیه غیرشفاف‌ترین، نظارت‌ناپذیرترین و نامقیدترین نهاد و لذا فاسدترین نهاد در جمهوری اسلامی است. اموال بی‌حد و حسابی در اختیار این نهاد است که بر اساس اقتضائات قدرت کسب شده و اختصاص می‌یابد. همچنین این نهاد بیشترین قدرت را در اختیار دارد. تنها ارزش املاک در اختیار ستاد فرمان اجرایی امام تحت نظر ولی فقیه حدود ۱۰۰ میلیارد دلار تخمین زده می‌شود.نهادی که در کشور قرار است تضمیمن‌کننده مذهبی بودن حکومت و جامعه باشد بیش از همه در فساد غوطه‌ور است. دستگاه مالی تحت اداره‌ی ولایت خامنه‌ای سالانه حتی یک برگ در باب دخل و خرج خود منتشر نمی‌کند و همین امر بهترین ملاک برای فاسد بودن آن است. فساد اصولاً با عدم شفافیت نهادهای حکومتی تعریف می‌شود.

افطاری و نذری انتخاباتی : اگر ماه‌های رمضان و محرم به انتخابات نزدیک باشند برنامه‌های تبلیغاتی و کارزارها بر برنامه‌های این ایام متمرکز می‌شود. در ماه رمضان نامزدها برای جمع کردن آرا افطاری می‌دهند. با آغاز دهه محرم، رنگ تبلیغات اندکی تغییر پیدا کرده و این بار کاندیداها با نذری‌های سیاسی و برپایی تکیه و حسینیه گرفته تا اجیر کردن مداح، قدم به میدان رقابت می‌گذارند. البته برخی از هیئت‌ها (مثل هیئت رزمندگان اسلام که توسط سپاه و بسیج در سراسر کشور اداره می‌شود) در طول سال برنامه دارند و این برنامه‌ها بر حسب مقتضیات سیاسی به اهداف سیاسی معطوف می‌شوند.

امامزاده‌سازان زمین‌خوار :تعداد امامزاده‌ها در ایران در سال ۱۳۵۷ حدود ۱۵۰۰ بود. این رقم در سال ۱۳۹۴ به حدود ۱۱ هزار رسید. بخشی از فعالیت این امامزاده‌ها به امور اقتصادی متولیان مرتبط می‌شود یا اصولاً ممکن است امامزاده برای این گونه فعالیت‌ها تأسیس شود. به گفته‌ی معاون وزیر جهاد کشاورزی‌ «در روستای "انباج" لواسانات کوچک برخی از زمین‌خوارانِ تابلودار این منطقه با ترفندی جدید برای زمین‌خواری درصدد ساخت امامزاده در محلی بودند که اصلاً مشخص نیست امامزاده‌ای در آنجا بوده است یا خیر». (ایسنا، ۲۷ مهر ۱۳۹۴) انگاره‌ی رفتاری زمین‌خواران در برخی مناطق روستایی بدین شکل است که زمینی مناسب را انتخاب کرده و با خرید گنبد و بارگاه در صدد احداث امامزاده جدیدی در روستا بر می‌آیند تا بتوانند در پوشش یک مکان مذهبی و به نام خدمت‌رسانی به زائران، با تصرف اراضی محدوده آن، اقدام به ساخت و ساز اماکن تجاری و تفریحی کنند.

خیریه‌ها : برخی از خیریه‌ها که عمدتاً جنبه‌ی مذهبی دارند نیز اصولاً برای پوشش دادن به فساد (مثل پول‌شویی یا گرفتن امتیازات ویژه) تأسیس می‌شوند. فردی که دارای معوقه بانکی هزار میلیارد ریالی به مؤسسه منحله میزان از سالیان گذشته است و اقدامات متعدد قضایی در چند سال گذشته علیه او در دست اجرا قرار گرفته در آبان ماه ۹۴ بازداشت شد.این بدهکار بزرگ با پوشش امور خیریه و سوء استفاده از مجالس امام سوم شیعیان در شهرهای مختلف به خصوص در شهر اصفهان (مثل وقف یکی از حسینه‌های مطرح اصفهان) در پی کسب وجهه بوده و با رانت حاصله موفق به کسب تسهیلات کلان و تأخیر چندین ساله شده است. (انتخاب دوم آبان ۱۳۹۴)

هزینه کردن منابع سپاه و وزارت کشور در توریسم مذهبی : ارائه‌ی خدمات مذهبی دولتی به بخش کوچکی از جمعیت کشور مصداق بارز سوء استفاده از قدرت و فساد است. هر ساله در راهپیمایی اربعین در عراق سپاه پاسداران ده‌ها میلیون دلار خرج زائران (توریست‌های مذهبی) در عراق می‌کند تا از این راهپیمایی با سوزاندن پرچم ایالات متحده و اسرائیل بهره‌برداری سیاسی کند. به گزارش معاون امنیتی و انتظامی وزیر کشور در سال ۱۳۹۴، ۱.۳ میلیون نفر برای راهپیمایی اربعین به عراق رفته‌اند (البته حکومت در این ارقام عادت به اغراق داشته است). (تسنیم هشتم آذر ۱۳۹۴) در عین حال حسین سلامی جانشین ستاد کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی می‌گوید: «سپاه شبانه‌روز برای خدمت به زوار پای کار است... سپاه با تمام توان در حال خدمات‌رسانی به زوار بوده و در مرز مهران با ایجاد اردوگاهی ۶ هزار نفری، بیمارستان صحرایی و همچنین تدارک صدها دستگاه خودرو ترابری در هر لحظه از شبانه‌روز برای آسودگی این عزیزان تلاش می‌کند.» (فارس هفتم آذر ۱۳۹۴) .مقامات سپاه نمی‌گویند دادن خدمات به زوار (که به خدمات پزشکی محدود نمی‌شود)، کدام بخش از مأموریت آنها به عنوان یک سازمان نظامی و امنیتی است. معاون هماهنگی امور اقتصادی استاندار ایلام می‌گوید: «با مساعدت وزارت کشور و ستاد مردمی ۳۰ تن مرغ، ۲۰ تن برنج و دو تن خرما در بین موکب‌های استان توزیع‌شده است». (ایسنا ۱۲ آذر ۱۳۹۴) معلوم نیست چگونه وزارت کشور دادن خدمات به زائران را در مجموعه‌ی وظایف خود قرار داده است. در هیچ بخشی از وظایف این وزارتخانه چنین خدماتی ذکر نشده است. این کارها در واقع خاصه خرجی دولت برای کارهایی است که اعضای کاست حکومتی بیرون از محیط کار در آن درگیر هستند.