برای مهسا امینی (ژینا امینی) در دومین سالگردش

مهسا(ژینا) امینی تو انقلاب زن زندگی آزادی را بر روی پوسته خاکستری نسلی خاکستری تر حک کردی.

جمله سنگین ترازسنگ قبر"ما اینجا غریبیم، خواهرم را نبرید...."جرقه ای در غیرت خفته ما پدید آورد و موجی ازآتش ودود برپا کرد.
ناگهان فهمیدیم، واقعا فهمیدیم، چقدرنه تنها تو وخواهرت بلکه همه ما در سرزمین اشغال شده خودمان غریب هستیم. 
برای مدتی همه ایرانیان از داخل و خارج یکی شدند و دیدیم آن ها که رفته اند هم هنوز هستند...
مرگ غریبانه تو لحظاتی را پدید آوردند که باور کردیم به زودی کاخ ضحاک را فتح میکنیم و از تمام رسانه ها فریاد میزنیم:  
"ارتش به ملت پیوست!" 
"صدا و سیما فتح شد"! 
ضحاک دستگیر شد!"   
"ایران آزاد شد"!    
  به غربت تووغیرتمان صدها کشته دادیم، زنان مردان دختران و پسران جوان و حتی کودکان خردسال از وحشت اسم تو ضحاک خونخوار بیش از صد نفر از برادران و خواهرانمان را اعدام کرد.

ده ها هزار نفر را زندانی کرد.
نوچه هایش خواهرمان و برادرانمان را ربودند، به آنها تجاوز کردند، کورشان کردند، بی رحمانه کشتند..  
داستان ها را عوض کردند، بیماری های زمینه ای، خودکشی و ....    
 مهسا !

تو رفتی ولی نامت جاودانه شد. تو اثبات توانایی ما برای پایین کشیدن ظلمی.

مهسا!  
نهایت تلاشمان را کردیم، ولی هر چه فریاد  زدیم نیمه خفته بیدار نشد، بیرون نیامد تا کار را یکسره کنیم.  
در خانه نشست و بهترین فرصت را هدر داد.

اینبار شاید نیمه خفته هم به ما بپیوندد تا شاید ضحاک و دارو دسته خونخوارش را به خاک بکشیم!

و نه بن بستی نه کوچه ای نه خیابانی بلکه شهری را، استانی را به نامت بخوانیم.